Η μόνη μου παρηγοριά (Τα πεύκα της Πεντέλης) Στίχοι

Η μόνη μου παρηγοριά στα πεύκα της Πεντέλης, είν’ ο γιατρός που με κοιτά αμάν, αμάν, μάνα μου μη σε μέλλει, είν’ ο γιατρός που με κοιτά αμάν, αμάν, μάνα μου μη σε μέλλει.

Μάνα μου, βήχας μ’ έπιασε, αίμα βγάζει το στόμα, πότε, Θεέ, το σώμα μου αμάν, αμάν, θ’ αναπαυτεί στο χώμα, πότε, Θεέ, το σώμα μου αμάν, αμάν, θ’ αναπαυτεί στο χώμα.

Γιατί γινάτι το ’βαλες κι εσύ να με τρελάνεις, τη δύστυχη μανούλα μου αμάν, αμάν, σκύλα, να την πικράνεις, τη δύστυχη μανούλα μου αμάν, αμάν, σκύλα, να την πικράνεις.

Μάνα μου μην πικραίνεσαι τώρα αποφάσισέ το, και μια φορά το μνήμα μου αμάν, αμάν, έλα και δρόσισέ το, και μια φορά το μνήμα μου αμάν, αμάν, έλα και δρόσισέ το.